- Odbiorą oni sobie tę czterdziestkę, nie bój się. Niektórzy (Klausner, Grotz) uważają, że może tu chodzić o toparchię Betlejem. W obydwóch przypadkach, psychologicznie chodzi o przywrócenie człowiekowi tych elementów jego natury i jego wewnętrznego bycia, które zostały mu odebrane przez instytucje religijne, ekonomiczne i polityczne. Mała to rzecz o dwie mile po siano, i to, gdybyż na swoją, ale na wynajętą łąkę jeździć! W jednej minucie nie miał czasu. Każda bowiem ulica miała wyznaczonego dowódcę oficjera. 8 I odpowiadając setnik, rzekł: Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój; ale tylko powiedz słowo, a będzie uzdrowiony sługa mój. Lękał się jej zmrużyć oka. Skoro tylko przez głowę człowieka przeleciała jakaś zacna, dobra myśl, już twarz w lustrze wykrzywiała się, a diabeł-czarownik śmiał się ze swego sprytnego wynalazku. Utrzymuje się więc 2 letnie pedagogia, wprowadza 2 licea pedagogiczne, a w bydle na około 85. Pan uroczny rzadko wyjeżdżał z domu, bo za jego oczyma ciągnęły się klęski, śmierć i choroby, dlatego ciągle siedział obok pana stary sługa, co go ostrzegał, gdzie wieś, miasto czy człowieka zobaczył; wtedy pan zakrywał oczy nieszczęśliwe albo je spuszczał i zapatrywał się na wiązkę grochowin, zawsze w nogach położoną. Za nimi poszły inne. Wskutek chlupania tego lejce koniętom ściągnął, w stęp je wprowadził i do wiadra zajrzał. Zaraz na początku pan Jones dał mi znak, żebym poszedł z nim do malegu kajaka ratunkowego zawieszonego na rufie, którym wszyscy wzgardzili ze względu na jego nieduże rozmiary, a który okazał się niezatapialny! – Pioruny siarczyste! Wzmógł się uśmiech od głębokiej hetmańskiej dumy. Nie z dużym smakiem czytam Sto bajek i oko, Rzecz dobra, ale wiersze niezgrabnie się wloką. Dale j pod dymem rozesłało się błoto Payolo tak zielone, kwietne od porostów grążelowych, od lilii wodnych, od mokrych szuwarów i tataraku, że oczu nie można było oderwać. Zjedz mnie i uwolnij mnie od mego nieszczęścia! Po takowych odkryciach trzeba mi darować, jeżeli od owego czasu zacząłem mniej cenić wielkość,którą naturalnie szanuję i poważam, jak wszyscy niżsi powinni szanować tych,których natura lub szczęście posadziły w wyższym rzędzie. Śmiały się, pijąc nektar, do rozpuku bogi, Że im służył tak grzecznie Hefajst krzywonogi. Zobaczył ją wówczas dopiero, gdy blisko podszedł do wzgórza. Mówiłeś przed chwilą spaleni żarem, tak że i dobra! Julian zobojętniał mi zupełnie. Ten podróżuje na konto domu handlowego: „Poezji, Wrażeń i Spółki”.